Sołtysi Dział-Trzebunia-Lachówka-Tokarnia-Osielec-Zubrzyca Górna-przełęcz Krowiarki-Zawoja-Makowska Góra-Jachówka-Bieńkówka-Sołtysi Dział

Cała trasa to:
Sołtysi Dział-Trzebunia-Lachówka-Tokarnia-Łętownia-Osielec-Bystra-Sidzina Wielka- Zubrzyca Górna-przełęcz Krowiarki-Zawoja-Makowska Góra-Jachówka-Bieńkówka-Sołtysi Dział

W tygodniu zacząłem napomykać Leszkowi o trasie w sobotę. Leszek lubi góry więc z początku mu się idea spodobała. Kiedy jednak wyklikałem trasę i w posłałem mu ją mailem przestała mu się podobać. Ostatecznie w sobotę rano przedzwonił rezygnując. W sumie zimno, lekka mrzawka, no i zasadzie nie miał skompletowanych ciuchów na jazdę w tych warunkach. Z rowerowania jakoś też nie znalazłem nikogo kto by się wyraźnie zadeklarował i pojechałem sam. Plan był wystartować autem o 8:00 a przed 9:00 z Harbutowic wyruszyć na rowerze. Niestety auto w piątek się zbuntowało i choć mi to było wybitnie nie na rękę musiałem przynajmniej podjąć próbę odstawienia go do mechanika. Udało się ale spowodowało to stratę ponad 1h w rezultacie wyruszyłem na trasę o 10:00.
Na początku wyglądało to niezbyt ciekawie. Podjazd na Sołtysi Dział był w zasadzie oblodzony. Cienka warstwa pokrywała asfalt miejscami tam gdzie dotarł ciepły wiatr asfalt był mokry. Im wyżej wspinałem się tym było cieplej. Inwersja. Czyi na górze cieplej niż na dole, czyżby halny zawiewał lekko? W każdy razie im wyżej było tym cieplej, wietrzniej i sucho i to się powtarzało na tej trasie wszędzie na każdej przełęczy, znaczny wzniesieniu. Masy powietrza odpychały mgliste opadowe powietrze na północ. Zjazd do Bieńkówki i Tokarni zapewnił mi błotną maseczkę potem było już znacznie lepiej. Ostrą próbą był podjazd z Trzebuni do Więciórki przez Dział. Jacyś chłopcy nakierowali mnie na właściwy z polnych podjazdów i na zmianę jadąc i podchodząc na zlodzeniach parłem w górę w zimowej temperaturze i lodowatej scenerii. Ten podajazd wsiadałem i omal nie spadałem z roweru kilka razy. Końcówka zrobiła się sucha i po krótkim zastanowieniu z Działu na Lachówkę przez jakieś gospodarstwa zjechałem do Więciórki i Tokarni gdzie przy drodze dostrzegłem człowieka z myjką ciśnieniową i opłykałem gogle. Odcinek przez Tokarnię, Łętownię i podjazd na wzniesienia przed Osielcem to była jazda w błotnej mazi wynikłej z jakichś robót drogowych. Przed Osielcem twardy podjazd i zjazd z widokiem na kamioniołom po drugiej stronie doliny. Potem przez Bystrą gdzie pojawiać się zaczęły widoczki charakterystyczne dla pogórza, które tak lubię. Zrobiło się też prawie całkiem sucho choć nieco chłodniej. Stopniowo też coraz bardziej stromo na podjeździe i wreszcie dotarłem do zupełnie pustej Zubrzycy. Wiatr zrobił swoje i praktycznie przez całą miejscowość jadąc nie widziałem żadnych pieszych. Powolutku z uporem gramoliłem się na Krowiarki. Przy drodze w rowach widać było, że już by tu królowała zima gdyby nie ciepły wiatr ale tam gdzie nie dotarł asfalt się szklił a w rowach leżał lód. Na parkingu przed Krowiarkami turyści omawiający wycieczkę a na górze pusto i wszystko pozamykane a miałem delikatną nadzieję na dolewkę gorącej wody do kamela ale nic to. Pozapinałem się tylko dokładnie i hulaj dusza zjazd przez Zawoję. Pędząc w dół zaczynam wiercić się na sidełku, jedzie mi się dobrze siła jeszcze jest mogę cisnąć nawet strome fragmenty na średniej tarczy więc chętnie odbiłbym w Skawicy na Suchą Górę by zahaczyć o Juszczyńskie Polany jednak zachodzące pięknie na błękitnym niebie za mymi plecami słońce wyraźnie pokazuje, że ta część trasy z przyczyny porannych przesunięć czasowy musi pójść w niepamięć. Z wielkim żalem przelatuję obaj skrętu i zmierzam na Maków Podhalański. Tam przez ryneczek na Makowską Górę, na samej końcówce mówię sobię nie ma co i wrzucam młynek. Ponieważ jest już po zachodzi słońca zjazd do Jachówki jest zmarnowany. Spodziewam się a nie widzę tego wyraźnie, że nawierzchnia miejscami może być zlodzona a zjazd jest ostrymi najeżony zakrętami po zawrotki prawie. W Jachówce ogarniać mnie zaczynają ciemności. Na całą drogę miałem niespełna półtoralitra izotoniku i dwa małe kawałki ciasta. Plany na obiad w karczmie w Zawoji przekreślił obsuw czasowy i w Bieńkówce na chwilę staję by zjeść jakiegoś małego batonika. W sumie to już musztarda po obiedzie ale przy okazji przestwiam latarkę na full power i jadąc z pięknym snopem światła ruszam na ostatni podjazd. Na Sołtysim Dziale przystaję na małę foto i krótki filmik ale bez wielkich nadziej, że coś będzie widać po czym z duszą a ramieniu zaczynam zjazd. Cały czas hamuję nie dopuszczając do większych prędkości i pomimo tego tył co chwila łapie uślizg. Sam co jakiś moment na prostych wprowadzam tył w kontrolowany uślizg by wybadać czy to lód czy tylko wilgoć. Za dnia warstewka lodu była pięknie przezroczysta i asfalt na odległość wyglądał w porządku ale z bliska prawda wychodziła na jaw. Okazuje się, że na górze było suchutko, musiało być skoro przy takich nachyleniach jakie tam są nie zaliczyłem upadku natomiast kiedy zorientowałem się, że dojechałem do miejsca gdzie pozostawiłem auto i próbowałem zahamować okazało się, że nici z tego. Gruba warstwa lodu i zerowa kontrola. Żeby zatrzymać się potrzebowałem jakichś dwudziestu metrów. Uff wypad, lajtowe włóczenie się po górach, włóczęga czy co to było zakończona cało i zdrowo a było parę okazji by przynajmniej konkretnie spotkać się matką ziemią. W lodowatym wietrze, pakuję rower na dach, sprzęt do wnętrza i .. jeszcze 5 min. nadmuchu bo wszystko zaparowane i nic nie widać. Nie miałem zapału na kluczenie przez Radziszów więc tylko sruu na Zakopiankę, obwodnicę i za chwilę jestem w domu.